Zawał serca - jakie badania służą diagnostyce i rokowaniu

1. Lekarz pogotowia u osoby z podejrzeniem zawału serca, czyli u każdej osoby z bólami dławicowymi w klatce piersiowej, wykonuje:
- wywiad i badanie,
- pomiar ciśnienia tętniczego, tętna,
- badanie EKG, o ile taki aparat znajduje się w wyposażeniu karetki (w Polsce niewiele karetek pogotowia posiada taki aparat!, a wkrótce lekarze zastaną zastąpieni przez ratowników),

2. W izbie przyjęć u każdej osoby z bólami w klatce piersiowej wykonuje się (o ile rozpoznanie nie jest już postawione wcześniej):
- wywiad, badanie, pomiar tętna, ciśnienia tętniczego,
- badanie EKG,
- badanie ECHO serca, o ile jest dostępne,
- badania krwi – tzw. „enzymy” – Troponina I lub T (preferowane, przy braku dostępności CKMB),

3. Na oddziale u osoby z rozpoznanym zawałem serca wykonuje się:
- wywiad, badanie, częsty pomiar ciśnienia krwi i tętna,
- serię badań EKG,
- badania krwi – tzw. „enzymy”,
- badanie ECHO i czasami RTG klatki piersiowej,
- pilną koronarografię i angioplastykę – obecnie staramy się je wykonać w większości przypadków zawału serca z uniesieniem ST,
- test wysiłkowy – u części chorych przed wypisaniem do domu,
- inne badania – w razie potrzeby.
 UWAGA! Szeroko reklamowana wektorokardiografia jest zdaniem kardiologów badaniem zupełnie bezużytecznym w diagnostyce tej choroby!

4. Po wypisie ze szpitala konieczna jest stała kontrola kardiologiczna. Okresowo należy wykonywać:
- badanie EKG,
- pomiar ciśnienia tętniczego krwi,
- kontrolę poziomu cukru i cholesterolu  we krwi,
- badanie ECHO serca, a w niektórych przypadkach test wysiłkowy,
- inne badania w szczególnych przypadkach.
 U większości chorych po zawale serca należy rozważyć konieczność wykonania koronarografii.     
 Dobrze jest wykonać szczepienie przeciwko wirusowemu zapaleniu wątroby typu B po konsultacji z lekarzem.

Piotr Bręborowicz, 2002-02-20
aktualizacja: 2010-11-27